Fallið!

Fótunum hefur verið kippt undan mér
en samt geng ég um gólf
eins og vitlaus væri
afhverju?

Ef ég hefði nú ekki þvælst um
og bara sinnt mínu starfi
þá hefði ég aldrei fallið
eða hvað?

Kannski var ég löngu fallin
jafnvel alveg frá upphafi
ást við fyrstu sín
er það til?


Þetta ljóð samdi ég um daginn þegar ég áttaði mig á að ég er sjúklega hrifin af gaur sem ég hef aðeins séð nokkru sinnum.

Ég hefði líklega ekki fallið fyrir honum nema ég og vinkona mín ákváðum að slæpast í staðinn fyrir að vinna vinnuna okkar og fórum heim til hennar að horfa á video, þar var þessi gaur…hann er vinur kærsta hennar!