Kolrangt er allt í kerfinu
kramid og farid á ská.
Skúrkarnir gleymdu fyrsta skrefinu,
thad sem their skulu nú fá

Horfandi uppí himnaklukkur,
Hálfmáninn situr thar einn.
Madur daudur, reykjarmokkur.
Mister Gud er sjaldan seinn

Ìmyndadir angageislar
engin nordurljós.
Endalokinn heimsins beislar,
hrídarbylur er til sjós.

Ì endalokum allsnaegt er
enginn tharf ad vinna.
Sólin hverfur tví hún sér
ad enginn er henni ad sinna.

Loki birtist,ljósid svart
lýdur brátt ad enda.
Brunninn loginn búid snart
fólkid til himins ad benda.

Loksins sér thad Gud og gott,
og grenjar úr sér hjortun.
horfand´á heiminn hrífast burt,
hann hverfur í ljósgeisla bjortum.