ég þrýsti andlitinu niður í koddann
og finn angann af þér

leifar kossa þinna hvíla enn
á grófu hörundi mínu
og ég finn ennþá unaðinn af
ofurmjúkum snertingum þínum

dísætt bragð þitt varðveitis
enn um stund á tungubroddi mínum
og hverja nótt heyri ég lág
en samfarandi nautnarhljóð þín
og reyni að draga þig nær mér

skuggarnir af nærveru þinni verða stöðugt ógreinilegri
og bráðum gleymist
að eitt sinn elskaðir þú mig
að eitt sinn elskaði ég þig