Þetta andartak mér var
í minni sem heilt ár.
Að hugsa sér þá grimmd
sem þér veitti þetta sár!

Agndofa í nóttinni,
ég horfi í augun þín.
En þau horfa ekki á móti mér
lífsneisti þinn dvín.

Í fjarska heyri ég óp
nei, það er óp í sjálfum mér!
Reyni loks að ganga
en fell þess í stað á hné.

Gref andlit mitt í höndum
vona að tár mín hold þitt græði.
Get bara' einu' um þetta kennt,
stundarbrjálæði!

vamanos