Frekjulegir taumar vanrækslu renna niður eftir andliti hennar.
Hún lýtur á og mælir mig út.
Mér verður hugsað til gamallar konu, konu sem ég hitti einu sinni á Kastrup og rétti að klink úr vasa.
Það er greinilegt að þessi unga stúlka hefur þurft að hafa fyrir þessum fáu árum. Greinilegt að brauðbitinn kemur ekki af sjálfu sér á hennar disk.
Ef hún á þá disk?
Allt í einu réttir hún fram hendina, “geturðu séð af klinki” spyr hún. En ég er blankur, ja kannski ekki allveg blankur. En ég hef andskotans ekkert efni á því að halda uppi einhverjum rónadruslum. Hún getur bara reynt að vinna fyrir sér eins og við hin.
Ég sný mér snökkt við og þykist ekki sjá hana.
Enginn skal leika leik gömlu konunar á Kastrup aftur.