Ég hitti þig síðasta haust,
ég dáðist að þér,
ég virti þig,
ég vildi vera með þér,
ég elti þig hvert sem þú fórst,
ég hreint elskaði þig,
ég skildi víst ekki að á meðan,
trampaðiru á sálina og sjálfsálitið,
reifstu úr mér ást mína á öðrum,
ráðskaðistu heilann og blekktir mig,
og nú þegar ég sé það,
ég þoli þig ekki,
ég lít niður á þig,
ég forðast þig,
ég dreg mig eins langt frá þér og ég get,
ég hata þig…

Svo er þetta engin ástsjúk klausa…
heldur skilaboð frá fyrri vinkonu til vinsælu stelpunnar…
um að hún sé ekki dáð af öllum…


Hmmm…jæja…nei enginn slær mig út nei…jæja eins og þið sjáið er þetta alveg rosalega góð fyrsta tilraun frá mér í að skrifa um eitthvað bull sem ég held að sé eitthvað til í…og já…ekki það að ég viti neitt um ljóðlist…bara að gá hvort það sé svona létt eins og það sýnist…

kv. sweetbaby (reynslulaust ljóðasvín)