Stundarkorns sæla

Í hverfandi kvöldinu,
kemuru inn.
Og þínar blóðrauðu varir
blíðka mína kinn.
Í hjarta mínu ég
hamingju finn,
um sinn.
Því í veruleika veit ég
að þú ert eigi minn.


dórilla 2004
“að elska örlög sín, nauðugur, viljugur”