Eitt sinn gekk ég götu eina.. eigi var þar því að leina.
Sá ég hana i glugganum, tárin runnu í skugganum.
Gat ég ekki látið vita að konu greyið var að deyja úr svita.
Ég fékk mér klemmu nefið á, kreisti gaflinn og sveið í tá!
Meðan á þessu öllu stóð… hugsaði ég um falleg flóð
þannig lét ég blóðið streima, alveg á milli heima og geima.
Þarna var ég tættur og ber, hún var þrútin og helv.. sver,
Gekk ég síðan götunni frá og fékk mér öl á næstu krá!