Draumur að eiga nýja skrifblokk fyrir hugsanir sýnar.
Ef ekki væri fyrir þessa stíla bók myndu þær veikjast –
um í tjörn hugans eins og silungar.
Penninn er veiðistöng og orðin eru aflinn sem ég dreg að landi.
Og ef hann er verkaður rétt verð ég kannské lesinn af einhverjum mikilsmetnum. Kannské gára ég hans tjörn. En eru hugsanir einhvers virði ef þær hafa ekki umboðsmann á bakvið sig? Ef þær hafa ekki einhvern til að kreista andann úr orðunum og markaðsvæða þau? Eða eru þær mestar ótamdar?
Tamdar hugsanir eru t.d bílar og sömuleiðis morgunkornið þitt og svo framvegis.
Og því hlýtur heimurinn að vera hugsun og við hugsanir…,…,
Ég er frjálsleg hugsun,,, ótaminn…
Og nú tek ég á mig mynd sem maður,,, og er nú í fjötrum holdsins,,,
á þessari líðandi stund… Við erum öll orð,,,, -
ef við setjum samasemmerki á milli orða og hugsana?
Og öll orð eru lítilsverð ef engin hugsun er á baka við þau…





Örn Úlriksson
1976-

Keipti eittsinn nýja skrifbók og það var sem guð hefði gefið mér hana.;o).

Másmetandi mönnum er kerfis bundna menntun hafa öðlast í Íslenskri málfræði kunna mislíka það að menn sem engva formlega menntun kefisinns hafa, sem ég skuli gefi sér leifi til að hafa sýn „Kvæði“ í Karekter við sjáfan sig. Tek ég hér dæmi: Kanski á líklegast að skrifa sem kanski.Samkvæmt menntun ykkar. En þar sem ég hef lært mína Íslensku upp úr bókum er flestar hverjar eru æfargamlar, og þar hef ég hef heillast af gömlu ritmáli. Og ef ég ætla að gefa þessu kvæði minn karakter skrifa ég Kanskið okkar góða sem Kanské sem hæfir mínum karakter. Það ætti að vera mitt? Ekki rétt? já og nú fáiði mig til að nefna mig fyrst sem skáld sem ég hef ekki talið að ég væri, því ætti það að vera mitt skáldlega leifi að gera það. Og ef skálda leifi yrði tekið af mönnum yrðu fár bækur ritaðar, og sára fá ljóð. Ég sét minn karakter í það sem ég skrifa. Má vera að ég sé sérvitur. En mín karakter einkenni ættu vissulega fá að vera í mínum kvæðum, ekki rétt. En hefur ljóðinu ekki verið stolið? Það er eins og mig minni það. Og því held ég að maður með kunnáttu af þjófnaði ætti að reyna að endur heimta það til að gefa því frelsi á ný. Ætti ekki Ljóðið að fá frelsi á ný? Eða á það að vera fyrir fá mennann hóp manna og kvenna er fá að velja sér „skáld“ sem skrifa eftir forskriftar plani elítunar? En eins og við vitum eru tilraunir af hinu góða. Sumar tilraunir skila engu en enn aðrar koma með óður óþekktan skilning á lífinu. Svo ég vitni í Einstin. :Trú án vísinda er ekki góð trú. En vísindi án trúar eru engin vísindi. Við höfum trú á Ljóðinu er það ekki rétt hjá mér? og því verður að gera tilraunir á því. Sumar munu af engu verða en einhverjar ættu að standa eftir lesin eftir 100+ ár.

Kærkveðja með fullri virðingu fyrir menntun og samfélagi okkar Hr.Örn Úlriksson.
Lifið heil…