Svört ást!

Enginn veit hvað átt hefur,
Fyrr en mist hefur.
Það hefur reynst mér illa.
Svöet ástin var illkvittnisleg.
Ást sem aldrei var endurgoldin.
Vinur, ástfanginn upp fyrir haus,
En ég sá bara þig,
Svörtu ástina í lífi mínu.
Loks opnaði ég augun,
Eftir andlát ástfangins vinar.
Sá vinur reyndist sannur vinur.
Af því að ég var blind,
Eru sárindin enn meiri.
Tvöfalt meira en þegar ég frétti,
Að ástin var ekki endurgoldin.

Ekki koma með skítköst ég er bara byrjandi í ljóðum!!!
en ekki heldur fara að gagnrýna um hvað ljóðið er og hvernig það er uppsett ;)
Aqulera