Þokan leggst yfir
syfjaða jörðina
sem geispar frá sér deginum.

Nætursólin syngur
rólegt og taktfast lag,
lag myrkursins,
og breiðir yfir sig
dökku teppi himinhvolfsins.

Drauma heimurinn flæðir um
og fyllir vit hnattarins
sem sefur svo vært,
og hvíslar í eyru mér
“dreymi þig vel.”
G