Þú félst af himnum
hrein, mjúk, hvít og ósnortin
en menn spiltu þér,
gengu í þér,
lituðu þig með þvagi sínu,
mokuðu þér af veginum í stórar hrúgur
þar sem með tímanum frostið
breytti mjúku hörundi þínu í gler.
Grjótinu af götunni ringdi yfir þig
og svipti þig þeim hreinleika sem eftir var.

og nú þegar ég sé þig í þessum stóru hrúgum
fyrirlít ég þig
fyrir að láta spilla þér.