Hún reynir að brosa í gegnum tárin glær
Góða brosið reynist vera falskt
Á móti henni standa þau án svipbrigða
Brosið dofnar hægt.

Þau ganga að henni með hnefa spennta
hún reynir að hörfa.
“Hvað hef ég gert?” spyr hún
en fær ekkert svar.

Sársaukinn nístir hana þar sem hún lyggur,
bergið er brotið og blóðugt.
Brennst hefur í minnið
svipur hans er hann sló.