Leytid eftir steininum sem var kastad í mold fyrir mørgum árum. Hann er lósgrænn á lit og med óvenju langar fætur.
Á hægri sídu ber hann mikin ríting sem notadur hefur verid í mørg ílskuverkin. Nálgist hann med mikilli varúd og vopnist medalstórum slaghamri og rétt brýndum meitli.

Sem og jú sverdlyljan ógurlega sem hætti aldrei adsókn sinni í teinóttar polyseter stuttbuxur. Hvad var tad eiginlega sem dró hana svona sterkt í tetta teinótta munstur, munstur hryllings og óeirda.

Svarid tessum spurningum sem lyggja svo thúnkt á himnunni. Himnan er nefnilega med takmarkadan líftíma eins og nú allt í dag, eda kannski bara alltaf. Hún thynnist og thynnist meira med hverri mikrósecondunni . Nei nei, svona er tetta nú ekki alltaf, bara í tessari vídd vid tekkjum best, hest og mest. Og svo bara svona, bara svona hvernig ?


Ég held ad tessu ljúki nú bara senn í sein. Seng i seng.. Skíttu í vínkill.