Ég heiti eymdin
og býð þér í bæinn
farðu endilega úr skónum
svo ég geti hirt þá líka

Þú gengur um mína skelfingar ganga
reikandi, blóðugur og sár
ég sýni þér hárbeittar tennur
og sé hve kvöl þín eykst

Ég finn þig brjótast um
og reyna að vakna frá því
sem þú telur martröð
en er því miður satt