Tunglið varpar birtu sinni
á svefnherbergis tjöldin,
í nótt er ég einmanna og dapur
bylti mér í rúminu get ekki sofið.
Ég set á mig skó og fer út í nóttina
kannski er einhver þarna úti
í mánaskininu sem vill tala
og láta faðma sig.
Að stundu liðinni kem ég aftur inn
skyrtan mín er tárvot
og límist við brjóst
sem finnur engan frið.