Lífsleiðin

Leiðin liggur langan veg,
kræklast um króka og mýrar.
Fastur sit ég í stígavef,
og liggja ei línurnar skýrar.

Á vegamótum niður sest,
og reyni að skýra hugann.
Gömul speki gleymd er flest,
í minnið komin glufan.

Hvar eru markmiðin niður sett ?
Hví heldur leiðinn vökum ?
Nú skal upp á ermarnar brett,
og lífið tekið tökum.

Stend upp aftur með staf í hönd.
Yfir mig kemur kraftur,
Bíða mín brátt fjarlæg lönd,
Bráin lyftist aftur.

Stekk af stað en fer of geyst,
steinn í fæti lendir.
Staðan hefur heldur breyst,
Hleinn mig í götu sendir.

Ligg ég eftir lemstraður,
ennþá verri staðan.
Hér kemur ei nokkur maður
til að bæta skaðann.

Skal því gæta að fara eigi um of,
er lagt er af stað að nýju.
Heyrðu frekar heimsins lof,
og hugðu að hans hlýju.


Smá æfingar í rími og stuðlum hér á ferðinni, endilega segið hvað ykkur finnst.