Opnar um hásumar jólapakkann sinn
sker á silkiborðann
bláleit augun litast dökkri móðu
sakleysið skolast niður ræsið

var alinn upp við föðurlegar gælur
háttaði systkini sín þegar enginn sá til
höfuð og herðar heimilisins
heilög barnapössun í guðs nafni

hent öfugum út í kalda nóttina
ráfar um göturnar í leit að ungu æti
fúlsar aldrei við kjeti af nýslátruðu lambi
í ár er góður árgangu
“True words are never spoken”