Vitskertur heimur frá föstudagskvöldi til laugardagskvölds.

Prologus.
Ég er 17tján ára er ég skrifa þennan teksta fyrst, en hann hefur tekið einhverjum breytingum síðan og eru nú 10ju ár síðan hann var fyrst skrifaður. Hann var upphaflega skrifaður í Síðumúlafangelsinu Síðumúla 28 sem nú er Tal sem nú er sameinað Íslandssíma og er víst orðið OG vodafone. Áþján heimsins er slík að það er ekki að undra að góðir menn verði örlítið brjálaðir. Góðar stundir.


Hei þú, ég vil þig negla
en þar sem þú er svoddan mella
heimtar þú að ég borgi
en ég tek þig samt og það niðrá torgi.

Þegar ég er búinn að þrykkja
hleypur þú í burtu, bykkja,
en hrópar samt á eftir mér
ó, Guð Öddi, ég mun aldrei gleyma þér.

Áfram ég rölti og finn mér nýja
það reynist vera hörku pía
sem segist vera til í allt
en samt hún talar um hvað það sé kalt.

Ég legg þá saman tvo og tvo,
ákveð hvað skal gera svo,
ríð henni til hita
og á baki hennar sé ég perla svita.

Slæ svo nett á bossann
og fer svo inná Feita bassann
finn tvíbura þar
þær sjá mig og eiga ekkert svar.

Ég fer með þeim tveim heim
og þar er haldið þriggja manna partí geim
Sem endar að farið er upp í rúm
Og þar er leikið þar til komið er úti aftur húm.

En svo biðja þær mig að fara út
og binda á vininn hnút
ég æði því næst út á götu
og sest upp í næstu lödu.

Keyri henni niðrá bryggju
veit ekki alveg hvað ég hef í hyggju
Fer út og bind um lappir stóran stein
hoppa í sjóinn og hverf inn í nýjan heim.