Mikilmennskubrjálæði? hmmm….. vefjast hugtök fyrir þér líka? Hvaða mikilmennskubrjálæði er í því að gagnrýna harðar en aðrir eigin ljóð?

Smámunasemi hefði verið nær lagi, eða metnaður. Og hvað með það? The Devil is in the details. Það er í smáatriðunum sem snillin birtist. Þetta ljóð væri í besta falli hægt að kalla fjarska fallegt - þegar nær er skoðað koma ljóðirnir í ljós. Ef það má kalla vetrarbrautir sólkerfi, má þá ekki kalla þær tungl, tifstjörnur eða jafnvel bara pönnur? Hvað er að því að vera vandvirkur og vera ekki með óþarfa villur í ljóðunum? Ég hélt að hugtök eins og sólkerfi og vetrarbrautir væru grunnskólalærdómur.

Það þarf heldur ekki mikla rannsóknarmennsku til að sjá það að eiturgas var aldrei notað í seinni heimsstyrjöldinni, eins og eitt ljóðið á korkinum vildi meina. Þar með var forsenda ljóðsins brostin.

Ef maður er aftur á móti að fantasera, þá er allt í lagi að fara frjálslega með hlutina. En ef verið er að byggja á raunveruleikanum, þá ætti maður að vanda sig við að fylgja honum.

Ef ég á svo að fara að gagnrýna innihald ljóðsins, þá finnst mér það þurrt og það grípur mig ekki. Ég næ engum tengslum.

Ég held líka að pardus hafi samið mun skárri ljóð en þetta. Ég vona það allavega.

Sé ljóðið gott, þá gef ég því góða dóma. En það þar fað vinna fyrir því.

Með kveðju,
Laurent/Keats

hehe