Ég stend við gluggann
Það er svo sérstök stemming úti,
morgunkyrrðin hvíslar að mér
góðan dag barnið mitt, svafstu vel.
Grasið breiðir rólega úr sér
og blómin strjúka stírurnar úr augunum.
Tréð í garðinum heilsar mér og segir,
Ég er löngu vaknað
það verður að vakna snemma
og byrja að teygja sig,
ég er jafnhátt og húsið
en ef vindurinn, vinur minn,
feykir skýjunum á brott,
svo sólin skíni á greinarnar,
þá tek ég vaxtakipp,
og verð hærra.