Tóm sál,
þó sneisafull af öllu sem hún þarf.
Autt blað sem er þó fullskrifað og útatað í yndislegri og fallegri blíðu og orðum annara og þinna eigin.
Líðanninn er sem þú gangir í troðinni slóð sem þú átt að halda áfram að troða, en staðnar, ekki sjálfviljug.
Slóðin troðin áfram án þín og eftir stenduru í sporum annara og starir út í auðnina sem umlykur þig, eins og særður kálfur skilinn eftir af sinni eigin hjörð.
Veist af hverju þú stendur föst en getur samt ei hreyft þig..
því þú veist en veist ekki,
þú veist ekki en veist samt inní þér.
Ennþá tómari sál fyrir vikið.