Barnið mitt er vaknað
Hlær og grætur hátt
Nágrannarnir hrista
Reiðiþrungnir hausa
Með vanþóknunarsvip.
“Láttu það nú þagna
Það hefur alltof hátt
Það montar sig of mikið
Af svona stóru barni
Það fíflalegt jú er
Að vilja leika sér.”
Ég horfi bar`á fólkið
Læt mér á sama standa
Því ég er virkilega glöð
Að það er loksins vaknað
Barnið mitt í mér.