Í vöggu mánans
hvíla ófædd börn
framtíðarinnar.
Geislar þeirra dansa
í andvara næturinnar.

Mjúk sem mánaglitið
bindast þau draumum,
verðandi foreldrum sínum
vonum þeirra og þrám.
Kitlandi hláturinn
ómar í þögninni.