Þú kemur til mín ósköp hægt og hljótt
er húmið dökka sest um sefa minn.
Í hjarta mér þá ríkir helköld nótt
en heit mín tár sem falla á fölva kinn.

Þá lýsa mér þín augu blíð og blá
svo björt og hrein þar skín mér ástin þín.
Sem gefur aftur gleymda von og þrá
þú gófga litla kisu–ljúfan mín.