Í stjörnum sem blika,
kyrrlátar í rökkrinu.
Finn ég hlýja uppsprettu
seitla fram
með græðandi hvísli.

Og þegar orð hennar
hafa dropað steinhjartað
í brjósti mér.
Sendi ég brothætta bæn
upp til Hans,
sem svífur yfir vötnunum.

Að tindrandi tár hennar
fái aldrei þornað.
Í meinum var hún fegurst allra systra minna. Rebekka 2002.