Yfir þökunum flýtur bensínlitaður himinn
og milli garðanna fjúka börn haustsins.

Með kvöldinu berst lágt suð frá æðakerfi borgarinnar
eins og barnagæla

en hvar eru heiðir sumardagar
í þessu steinsteypta völundarhúsi?

Hljómlítið líður skammdegið,
eins og fræ í sunnanvindi.

Eins og stakt fræ sem svífur upp og finnur sér sess
í gili skýja,

svífur upp og hverfur.