Yfir þökunum flýtur bensínlitaður himinn
og milli garðanna fjúka börn haustsins.
Með kvöldinu berst lágt suð frá æðakerfi borgarinnar
eins og barnagæla
en hvar eru heiðir sumardagar
í þessu steinsteypta völundarhúsi?
Hljómlítið líður skammdegið,
eins og fræ í sunnanvindi.
Eins og stakt fræ sem svífur upp og finnur sér sess
í gili skýja,
svífur upp og hverfur.