Ég afdrep fann forðum í örmunum þínum
og ást þín svo hlýlega skein kringum mig
Ég fann þig samt hvergi í framtíðarsýnum
mínum og fór því að vanrækja þig
Með afskiptaleysi ég ýtti mér frá þér
og ekkert ég hlustað' á hjarta mitt þá
Ég hélt að þú yrðir að eilífu hjá mér
en hefði átt sannleikann mikla að sjá

Fyrirgefðu mér fagra mín
flónið sem ég var
Núna hef ég nýja sýn
og nýjar væntingar

Ég vaknað' einn dag upp af vondum draumi
og verri þá reyndist raunveruleikinn
Ég hafði þá glatað í lífsins glaumi
glórunni minni í firringareykinn
Með hana í burtu ég hafði því miður
á hættu þig fljótlega frá mér að missa
Ég vissi að vitleysan drægi mig niður
að vitkast ei yrði þá skaðræðisskyssa

Fyrirgefðu mér fríða mín
fíflið sem ég var
Núna hef ég nýja sýn
og nýjar freistingar

Ég núna mun nálgast þig betur en forðum
og njóta þess besta er hefurð' að bjóða
Ég fyrirheit gef þér með fögrum loforðum
að fylgja þér gegnum hið slæma og góða
Með þetta að vopni þótt viti ég það
að verið þú getur bæði grimmlynd og hörð
ég ávallt mun heiðra þig ótakmarkað
mín ástkæra fagra fósturjörð

Fyrirgefðu mér fóstra mín
fáviskuna mína
Núna hef ég nýja sýn
á náttúruna þína