Í dögun
þegar varir mínar snertu
heit og mjúk brjóst þín
var sem ég sæi
undir iljar vetrarins
á hlaupum upp til jökla.
Ilmur þinn
leið út um gluggann
og kyssti vanga vorsins
sem speglaði
græn augu sín
í morgundögginni.