Ég fell í arma hugvits míns
og byrja að gráta
Tár mín eins og brennisteinssýra
brenna inn í hörund mitt
og skilja eftir ör einmanna leikans

ég sakna þess að vera ég sjálf
þegar ég var hamingjusöm
mig langar að byggja brýr mínar upp aftur
og stíga á braut gleðinnar
en ég er föst

ég engist um í fráhvörfum
geng beina leið inn í eldinn
horfi til baka og sé myndir frá fortíðinni
þær hlæja af mér
hæða mig og grýta mig niður
öskra á mig orðum sem ég er hrædd við
orðum um gleði, ást og virðingu

ég virði mig ekki
ég elska mig ekki
ég hef leyft fólki að nota mig
ég hef gefið hluti af sjálfri mér
sem var ætlað sem einkaeign mín
ég hef misnotað lífið sem mér var gefið
og goldið þess tvöfalt
með sársauka
einmanna leika
og dauða