Jörðin gefur jafnt og þétt,
öllum jafna ástúð,
undir dala undirdjúpum,
engum undrar ástúð.

Sólin gefur frá sér skín,
sykrar, brosum sætum,
nú mun sólin núa þín,
brosa líkt og nætur.

Tunglið hátt á himnum er,
heyrist í fjarska fljóta,
eitt sinn það tunglið sagði mér,
ekki skalltu blóta.