Höfnunin storknar á munnsvip yðar
ísilögt gríma brosir fyrir kurteisis sakir
hughreystingar drukkna í þöglum gráti
ósýnileg tár renna niður niðurbrotna vanga

hreinsa skrifborð látins starfskrafts
blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir
mininingum sturtað beint ofaní fjöldagröf Sorpu
löngu glötuð ár gufuð upp í himinhvolfið

B-flokks kjötskrokkur sligast niðurlútur heim
þorir ekki að mæta augnatilliti hennar
vínflöskur í ríkinu glymja af fögnuði
hlakka til að fá að sturta niður áhyggjum
“True words are never spoken”