Að horfa á þig kveljast
er mér um megn.

Ég horfi í bláu augun þín,
og sé undrunina og óttann
takast í hendur
og dansa sársaukanum til dýrðar.

Ég strýk þér um vangann og veit
að ég gæti aldrei sært þig.

En hefði ég farið
eftir leiðbeiningunum
sem fylgdu þér.

Væri dansinn ekki stiginn
af slíkum ofsa.
Í meinum var hún fegurst allra systra minna. Rebekka 2002.