Þegar roða skrýddum skýjaklökkum
skruggu stormar feykja um tinda,
sólstafir ærslast í hömrum blökkum
dansspor skugga og birtu mynda.
Gesti gilbúans í klakaböndum
bjarmi sólar djásnum gylla,
þá fjallið eina í vetrarhöndum
við anda mannsins vill það dilla