Ég veit,
það breytir þig engu
þó svo ég segðist,
elska þig afar heitt.

Þú starðir enn á mig,
með grátbólgin biðjandi augu,
þagðir þunnu hljóði
skildir ekki neitt.

Heimur þinn hrundi,
á andartaki…

Neistinn sem við deildum
í augum mínum,
Auðlind sem þú mergsaugst?
en hverju gat ég breytt?

Ég var uppurin.