Hversvegna að gera ljóð? Jú það er eitthvað sem hefur fylgt okkur alla ævi. Það er hægt að segja að semja ljóð, limru eða ferskellu er það sem getur hrifið í mann ef maður hefur hæfileika til. Það er hægt að segja “Að vera getað samið ljóð hafa þann galla að getað gert það.” Að mínu mati. Nokkur ljóð eftir mig sem þíð ýmisst eftir skapinu í mér. Og get ég sagt að ég sé dálítið glaðlyndur við aðra í kringum mig en auðvitað er alltaf hægt að fara í fýlukast stundum. He,he

Ljóðið á flámælsku.

Ljóðið syngur fallag lög
forðast allt sem ljótt er.
Námið sínir nakkörn dög.
Nína Guðmundsdótter.

Skýring: Þetta ljóð samdi ég með kennaranum mínum og fékk ég að eiga allan höfundarrétt á þessu ljóði.

Koma.

Að fara frá mömmu og út í heim
ertu að verða vitlaus.
Endalauvitleysa út í geim.
þá ert alveg hnitlaus.

Er þú kemur í rústi er
eins og lítil vofa.
Segir þú alveg sanann þér
að þú hefðir átt að koma.

Skýring: Þetta er ég bara segja öllum að vara sig að fara frá mömmu ekki strax það er miklu betra að vera hjá henni og læra af öllum þeim mistökum sem maður hefur gert en ekki koma heim og seigja “Ég fór of ungur að heiman”. Hugsa bara að hugsa.

Sjóðandi.

Latur ert þú anskotinn.
Drullast þú á lappir.
Tak þú tuksku þér í hönd
annars ertu laminn.

Er þú ert búin að skafa skít
étu hann skal sjálfur
reyndu nú að gera eitthvað nýtt
Nitjar þú þarft minna en kálfur.

Skýring: Var mamma mín í kasti og vildi að ég færi að taka til og fór ég ekki strax og þá fékk ég að mæta kjaftinum.