Hvít rós... lítill blettur
á gangstéttinni
eftir tárið
sem féll

niður vangann
rann tárið
rétt stansaði við kjálkann
en féll svo til jarðar

hann lagði rósina niður
og varð svo dapur
augað missti sig
og tár fór að renna

stóð við steininn
leit til himins
svo niður aftur
lagði hvíta rósina á freðna jörð

opnaði hliðið
gekk að hennar stað
stóð kyrr, las
“hvíl í friði”.