Takk,

það er að vissu leyti spennandi að fylgjast með því hvernig maður þroskast sjálfur … og ýmislegt óvænt getur gerst - það var inntakið í ljóðinu.

Ég sem ljóðin á því máli sem þeim lýstur niður í huga mér - langoftast er það á ensku. Oft er þetta bara ein lína með fallegu hljómfalli eða “concepti” sem mig langar að kryfja frekar. Reyndar var ég að semja eitt kór-/dúettlag sem er á íslensku og ég er reyndar mjög ánægður með. Það birtist kannski á heimasíðunni minni bráðlega.

Mér er líka meinilla við að þýða texta og ég sé alls engan tilgang í að þýða smíðar mínar sérstaklega yfir á íslensku (eða öfugt). Tradutore, traditore, eins og ítalska máltækið segir - þýðandi, svikari.

Svo finnst mér enskan nánast alltaf vera hljómfegurri og snúnara að ná réttu jafnvægi í innihaldi og formi án þess að orðaröð verði eitthvað afkáraleg. Hvort sem þú ert sammála því eða ekki þá hafa þessi tungumál mismunandi áferð og ég fylgi bara innsæi mínu. Reyndar langar mig að semja aðeins meira á íslensku, en … maður ræður ekki alltaf innblæstrinum.

Síðan eru eftirlætisljóðskáldin mín líka ensk og sjálfsagt hefur það áhrif á mig líka.

kv.
L.