Að játa syndir sínar
er að glata sálu sinni
og að gráta í húmi nætur
er breiskleiki karlmansins.

Hvirfilbilu næturinar
hristir hús sálarinnar,
hann saknar bróður síns
fær martraðir í svefni og vöku
svitnar og grætur.

Ruglinglegar hugsanir
hverfa út í burskan
og koma aftur.