Ég hef lengi óttast þann dag Þegar þú mundir banka uppá Og taka frá mér Þann sem mér er kær Sá dagur kom Er ég horfði á eftir þér Með þann sem mér þótti vænt um Ég kvíð þeim degi Þegar þú kemur aftur Ég óttast Að horfa í augu þín
Þegar ég les sum ljóð finnst mér ég þurfa að segja eitthvað “gagnrýnið” eða “uppbyggjandi” varðandi smíðina, á öðrum stundum les ég ljóð og líður eins og ég hafi verið að lesa lesendabréf í mogganum (þ.e. ég skil hvað höfundur er að segja en það skiptir mig litlu máli). En það er sjaldan að ég les ljóð sem skilja eftir eitt, örstutt en afgerandi andvarp, þar sem ég get ekkert sagt. Aðeins hallað mér eylítið aftur og horft. Fundið.
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..