Um margt ágætt ljóð en þó eru á því nokkrir hnökkrar sem stinga mig í augun. Í fyrsta lagi…hvernig getur uppþornaður, skraufþurr háls verið nokkuð annað en ‘tómur’? Og er yfirleitt talað um tóma hálsa??? Ég skil alveg hvað þú ert að meina, en rökvísina eitthvað ábótavant. Notkun huglægra orða eins og yndisfögur og öfundsverð geta verið full klígjukennd….yndisfögur ástin(ZZZzzzZZZzzz!)….
Seinasta erindið byrjar mjög vel…allt þar til að þú notar myndinni frosin tár….hryllilega ofnotað og þér að segja þá geta tár virkað mjög væmið í ljóðum og er þar að auki klisja aldarinnar.
Kuldaboli blæs aldrei heitu, það þarf ekki að segja að kveðja hans sé köld….þar að auki er í línunni ofstuðlun.

Þrátt fyrir þessa hnökkra, sem eru í raun smáatriði býr ljóðið yfir miklum kraft og sannfæringu. Ég er sannfærður um að ef þú lagfærir þessi atriði eða umorðar þau, þá áttu þarna mjög gott ljóð.