Ohh, vá…trúi því að það hafi verið æðislegt :P

Vinur minn er að vinna baksviðs í Þjóðleikhúsinu. Eftir að hafa farið á sýningu með honum biðum við eftir að allt fólkið var farið og hann ætlaði að sýna mér þarna baksviðs :P Hann sagði bara: ,,komdu" og klifraði upp á sviðið. Þegar ég var komin upp á sviðið stóð ég bara þar…í langan tíma hehe. Hann þurfti að koma til baka og sækja mig, skildi ekkert í því afhverju ég var svona lengi að koma :P Mig langaði bara ekkert að fara af þessu sviði! :P Ég elska svið^^

En já, ég vona það innilega :) Ætlar þú í leiklistarskóla?

Já, vá það hefur örugglega verið æði! Vona að ég eigi eftir að upplifa það einhverntíman :P En já…tilfinningin eftir frumsýningu…vá! Einhverntíman var ég að spá í hvort ég væri svona viss um að vilja læra leiklist…hef einhvernvegin alltaf verið staðráðin í að læra leiklist og ekkert hugsað það nánar. Svo á frumsýningu leikritsins sem ég lék í seinast. (Skólaleikrit) Þá bara -JÁ! Ég fann það bara þegar ég var á sviðinu að leika -svo tilfinningin eftir þegar allir klöppuðu og við vorum að hneigja okkur. -Besta tilfinning í heimi! -Eða allavegana ein af þeim :)

Mér finnst að fólk eigi alltaf að elta draumana sína. Allavegana reyna -hversu erfiðir og fáranlegir þeir eru! Ef þetta tekst ekki þá getur maður þó alltaf hugsa -Ég reyndi þó og gerði mitt besta.

Er samt viss um að þú átt eftir að komast áfram í leiklistarskóla eftir því sem þú hefur skrifað hérna :)