ég er sammála þér!
Við vinirnir reynum að forðast svona gerð stuttmynda þó óneitanlega nálgumst við formið á vissann hátt.

1. myndin okkar, “Verulega villtir,” fjallaði um tvo stráka sem ákveða að fara í kúrekaleiðangur til bandaríkjanna og týnast í arizona eyðimörkinni (kemur inn á huga um leið og einn aðal leikaranna kemur úr námi í noregi og myndin verður endurdöbbuð)

2. myndin “stígvélaði kötturinn,” Er sýrð útgáfa af stígvélaða kettinum þar sem kötturinn var tusku brúða og drengurinn með geðveilu og heyrði köttinn tala (mun aldrei verða sýnd, nokkur atriði mistókust vegna þess að við vorum komnir á deadline)

3. gerist á barnum Pink Flamingo, tímalaus mynd í anda David lynch þar sem dregiið er upp sjabbí, 80's útlit.
Aðal persónana er ómeðvitað að rannsaka eigin morð sem hefur enn ekki gerst og horfir maður á myndina fimm sinnum og í hvert skiptið sér maður eitthvað nýtt sem varpar grun á aðra manneskju.
(er enn í klippingu, eða á leiðinni í klippingu aftur :( fyrsta klippingin fór í steik, tölvuvandræði)

Eins og sjá má, forðumst við íslenska normalið eins og við getum, okkur finnst það bara ekki ganga upp<br><br>Fixiste
He who <b>Creates</

Their sem fila ad skrifa handrit ad drama og sapuoperum get vel gert eitthvad islenskt normal.

Eg er haldinn theirri mania ad eg breyti ollu ur normal i eitthvad allt annad. Ju thad var moroda hitt og thetta thegar madur var a gelgjualdrinum, en nu er thad “vow, hvad varstu ad reykja thegar thu samdir thetta”.

Ég er svo sem sammála þér um að þetta eru oft hálf klúr og leiðinnleg handrit. <br><br>But my live is a well
with no bottom
and no end.
´´I am a vampire, down to
the core.
One of those forgotten grate men
who will suffer again
and again.
Entrnal laughter, but smile no more!´´