Tónal=algengasti “klassíski stíll” en auðveldara er að vita að Atónal tónlist kom upp undir lok 19 aldar og á við um tónlist sem er 12 tóna (Schoenberg, Alban Berg, Weberm, Lugi Nono o.fl) heiltóna/októtóna(Debussy og Bartók) eða almennt um tónlist sem er fyrir flesta skrítin öfgar væri tónlist allveg úr samhengi eða taktar sem er kanski 1+3+1+7+4+2 í 16 pörtum. Persónulega er ég hlynntari milliveginum af þessari tvennu. Ekki týpíska Mozart verk eða Barokk og EKKI tónlist eins og Morton Feldman sem er einn mesti atónal gaur sem ég hef heyrt í.

http://epc.buffalo.edu/sound/mp3/sp/feldman_morton/

hér er eitthvað held ég eftir Feldman(ekki sjens ég nenni að hlusta á þetta), hér geturu séð öfgar atónal.

Tónal og atónal er samt skilgreiningaratriði, ég myndi telja margt frá tímum Gregors (ca.500 e. Kr.) alveg slatta atónalt, þó svo að margir tækju ekki undir það með mér og myndu bara tala um Webern, Cage o.fl. 20 aldar menn sem atónal-höfunda. Annrs finnst mér asnalegt að gera algerlega upp á milli tveggja stefna sem eru svona fáránlega ólíkar. Ekki myndi ég geta svarað þessu, hvort mér finnist skemmtilegra.