satt að segja ég disk með honum, og ekkert betra en a heyra rólegan flókinn gítarleik í bakgrunn. Sko eftir ég fór að hlusta á hann breyttist álit mitt á gítarnum sem var satt að segja ansi lágt.

Þau gítarverk eftir Heitor Villa-Lobos sem Segovia hefur tekið upp og ég heyrt, eru að minnsta kosti öll snilld.

Ef þú ert í raun að tala um gítarleikarann Andrés Segovia, þá var hann spánskur en ekki austurrískur.
En hvað um það. Klassísk gítartónlist er í sérstöku uppáhaldi hjá mér, sjálfum Arkímedesi. Ég hef þó lítið
hlustað á Segovia, en þeim mun meira á John Williams.

Ég er hrifinn af verkum eftir suður-amerísk tónskáld, til að mynda Villa-Lobos, Sergios Assad, Marco Pereira
og Agustín Barrios; Spánverjarnir Isaac Albéniz og Francisco Tárrega eru þó ekki síðri.

Dramatísk verk, segirðu? Ég hlusta lítið á svoleiðis, en í Prelúdíu Nr. 2 eftir Villa-Lobos er ótrúlega tryllings-
legur kafli; en Recuerdos de la Alhambra eftir Tárrega er heldur dramatískt og afskaplega fallegt.