Já kettirnir mínir eru alveg ótrúlegir… Í gærmorgum vaknaði ég við að Ugla væri að klóra á herbergishurðina á sunnudagsmorgni klukkan hálf 9… Ég stóð upp og opnaði og fór aftur undir sæng… hún kemur að andlitinu á mér og vekur mig aftur, ég sný me´r við ógeðslega grumpy og hún kemur þar, og ég sný mér við og svona gengur þetta í einn og hálfann tíma þangað til ég loks gefst upp og þá hleypur hún inní stofu og að svalahurðini og ég hugsa “æji kattafjandi, farðu útum eldhúsgluggan” en ég opna fyrir henni og heyri mjálm, þá hafði Assa farið út um gluggan og niður og hjólið sem þær hoppa uppá hafði dottið óg hu´n komst ekki upp… þannig Ugla var bara að biðja mig að hjálpa hinni…
Svo miklar dúllur <3