Hefur kötturinn alltaf verið svona??
Ég og dóttir mín höfum báðar lent á svona ketti.
Minn köttur var víst geðveikur, það sagði Dýralæknirinn mér að minnsta kosti, þegar ég fór með hana, hún klóraði og beit börnin mín alveg frá fyrsta degi. Dýrin geta víst orðið geðveik eins og við. Hef aldrei lent í þessu aftur og geri vonandi aldrei.
Kisa dóttur minnar var bara kettlingur þegar hún lagðist út, eða allavega týndist, hún var algjör dúlla í útliti, en réðist á allt og alla með kjafti og klóm.
Denna

Já, ég hef átt svona kött og það er ekkert grín að eiga geðbilað dýr.
En öll dýr geta veikst og það gerði kisi minn. Hann hét Brandur og var stór og fallegur fress köttur. Algjör kelirófa.
En þetta byrjaði þegar hann var að nálgast tveggja ára aldurinn og þá kom hann og vildi klapp og svo allt í einu beit hann og klóraði og það fast.
Svo einn daginn þá labbaði hann að barninu mínu sjö eða átta mánaða að mig minnir og beit það í handlegginn inn að beini. Ég ætla ekki að fara út í nákvæmar lýsingar en þetta var hræðilegt.
En kötturinn var ekki að hefna sín á barninu út af því það hefði togað í skottið á honum eða eitthvað því það kom aldrei nálægt honum.
Það er hræðilegt þegar dýrin veikjast og þó ég hafi verið orðin hrædd við kisuna mín og orðið að gera það sem gera þurfti þá man ég Brand alltaf sem góða og fallega fressinn minn.
kv.
kattakonan

kisan þín er bara svona mikill orkubolti:) Leika mikið við hann, fá handa honum leikfélaga nú eða hleypa honum/henni út.

<br><br>”One ill turn deservers another . It is over. Embrace the power of the Ring…
or embrace your own destruction„
-Saruman

Takk fyrir svörin, ég er feginn að ég er ekki eina sem á brálaðan kött:)<br><br>Laufey Bára E.

Já ég átti kött sem var svona en hann varð bara aldrey eldri…Varð fyrir bíl :-(<br><br>DabbZ