Ég er alveg sammála þér zorglubb að við verðum sjálf að bera ábyrgð á okkar gæludýrum, köttum, hundum eða hvað það er sem við eigum.

Ég myndi til dæmis aldrei leyfa minni kisu að vera úti á nóttunni en því miur eru bara svo margir sem hugsa ekki út í það og er alveg sama hvar kisan er á nóttunni.

Ef mín kisa myndi fara inn til annars fólks og vera með eitthvað bögg, þá myndi ég vilja vera látin vita svo ég gæti reynt að gera eitthvað í því. (ég er reyndar ekki viss um hvað væri hægt að gera).

Og hey, er einhver með ráð um það hvernig hægt væri að venja köttinn sinn af því að fara inn til annara? Er það hægt?

Og p.s. zorglubb: “en þó sumir sem ”hafa bara kött“ og sjá ekkert um hann, leyfa honum að hálfdrepa sig á hverri nóttu og lóga honum svo ef eitthvað lítilvægt kemur uppá. Trúið mér, ég þekki dæmi þess efnis.”

Ha? Hvað meinaru? Er til svoleiðis fólk?
Úfff…

zorgclubb : ég held að það verði enginn botni í þessari umræðu og allt það getur komið fram í þessu, kom fram í greininni “ út með köttinn ”

Kveðja Einarsig

Ég er ein af þeim kattareigendum sem hef kettina mína einungis inni. Ég er sjálf úr sveit og það voru alltaf kettir á mínu heimili sem fengu að fara út, enda var það allt í lagi. Engir nágrannar í grennd og engir bílar.

Núna bý ég í miðbæ Reykjavíkur og maður þarf ekki að vera kattarsérfræðingur til að átta sig á að miðborgin er einfaldlega ekki staður til að láta kettina sína út. Allt of mikið af fólki og bílum og öðrum hættum. Þetta á líka við um flestöll svæði borgarinnar (nema kannski einhver úthverfi).

Mér finnst þetta ekki vera spurning um að kettir séu í eðlinu útidýr og eigi þess vegna að fá að fara út (eins og sumir hafa haldið fram). Það eru einfaldlega staðir á Íslandi þar sem útikettir eru til mikilla ama og ég tala ekki um hvað útilífið er hættulegt fyrir þá. Ef ég ætti heima í sveit eða litlum bæ, þá fengju kettirnir mínir að fara út, engin spurning, og þá myndi ég líka axla þá ábyrgð sem fylgir því.

Þegar ég átti heima í Danmörku þá átti ég kött sem ég fann, og það var engin leið að halda honum inni, hann vildi bara fara út. Og það var ekkert smá vesen að hafa hann úti. Hann var alltaf í slagsmálum og í eitt skipti kom hann heim með djúpan skurð á maganum sem gat bara verið eftir manneskju. Nágrannarnir voru sífellt að kvarta yfir honum o.s.frv. Endalok hans voru að verða undir bíl tveggja ára gamall. Hann fannst nokkru síðar undir runna, rifinn og tættur en ennþá á lífi en svo illa farinn að það þurfti að svæfa hann. Ég vil ekki ganga í gegnum það sama þannig að mínir kettir verða inni.

Og ekki halda því fram að innikettir séu eitthvað óhamingjusamari. Það sem kettir hafa ekki upplifað það sakna þeir ekki. Mínir kettir hafa það mjög gott inni. Þeir leika sér allan daginn og éta og sofa þess á milli. Maður passar bara að þeir hafi nóg að gera og að kassinn sé hreinn og nógur matur í skálinni. Þeir eru alls ekki latir eða leiðir eða of feitir. Þetta fer bara eftir því hvernig maður er við þá, og helst að hafa að minnsta kosti tvo saman.

Kötturinn minn fær ekki að fara aleinn út, hann fer bara út í bandi og honum líður ekkert ílla með það, malar bara þegar mar labbar með ólina hans að útidyrahurðinni. Ég þarf að setja net í gluggann í herberginu mínu til þess að ég geti haft hann opinn og hann komist ekki út.
Ef að kötturinn minn sleppur óvart út, þá endar það oftast þannig að hann er komin inní næsta hús og kemst ekki út aftur.. Ég vil ekki að þau þurfi að setja net í sína glugga, ég vil frekar halda mínum ketti bara inni og setja sjálf net.. Þetta er minn köttur = mín ábyrgð, Nágrannarnir eiga það ekki skilið að þurfa að “gjalda” þess að ég eigi kött, (þó svo að ég eigi marga leiðindanágranna sem mín vegna mega fá kattaskít inn til sín =) )
Einnig er ég svo ótrúlega hrædd um að það yrði keyrt á hann ef hann yrði laus úti

Það er lang minnsta vesenið að gera þetta eins og ég.. Kötturinn er öruggur og nágrannarnir kvarta ekki..

Ég er kattareigandi og ég er sammála. Ég passa uppá mína ketti, ég passa mig á því að hafa þær alltaf inni á nóttinni, þó svo að stundum u.þ.b. 2-3 á ári þá næ ég ekki að smala þeim. Ég átti 3 ketti þar til fyrir um 10 dögum síðan (þegar sú elsta dó, 18 ára:( ) og við höfum átt ketti í yfir 20 ár. Ég man aldrei eftir því að hafa fengið kvörtun frá neinum nema klikkuðu kellingunni við hliðina. Kettirnir migu víst stundum í sameiginleg blómabeð okkar… ekki slæmt á 20 árum?

Já ég er sammála.
Við vorum alveg ákveðin í að taka köttinn okkar úr sambandi einmitt til þess að forða öllu svona. Ég hef lent í því að heyra eitthvað hvæs og þá var bara annar kisi kominn inn að hræða heimilisköttinn!
Það var líka einu sinni köttur inn í því þvottahúsi, sofandi værum blundi.
Það er svo sem ekkert mikið sem eigandinn getur gert nema já, gelda og merkja kettina.

Kæri höfundur,

Þú hefur margt til rétt fyrir þér með það að allt of fáir kattareigendur taka á sig
þá ábyrgð sem því fylgir að eiga kött. T.d. eru allt of margir sem fá sér kettling en
gleyma því að hann verður ekki alltaf 3mán.

Á hinn bóginn er það líka rétt hjá mörgum hér á huga að kettir eru sjálfstæð dýr
skv. lögum mega þeir ganga í lausagangi og eigendum ber ekki skylda til að setja
útgöngubann á kettina sína.

Ég sjálf lenti í því að ég var bógstaflega lögð í einelti í gamla hverfinu mínu af
nágrannaköttum. Ég á sjálf ketti (gelta fressa) en það hélt nágrönnunum ekkert
frá. Ef mér varð á að gleyma smá rifu á glugganum þá kom ég heim og búið
var að míga út um allt á allt.

Auðvitað er þetta hvimleitt alveg sama hvort þú átt ketti eður ei !!!

Í mínu hverfi voru þetta samt allt virtir og vel aldir heimiliskettir og því
var lítið hægt að kvarta við eigendur.

Það er því miður ekki mikið annað hægt að gera í þessum málum en að fólk
sem ekki vill fá ketti inn til sín búi þannig um heimili sitt að það haldi köttum
frá. Þú getur gargað á köttinn og rekið hann út öfugan með kúst …..það gæti
dugað en hann kemur líklega aftur því kettir geta verið stríðnir.
Arkaðu með hann upp í kattholt og veittu þeim styrk …..góð hugmynd því
eigandinn þarf að leysa hann út ……Hann kemur um leið aftur til þín þegar
heim er komið.
Reyndu að sprauta á hann vatni ……oft besta trikkið því köttum er meinilla við
vatn og forðast það einna helst eins og heitan eldinn.

Ég skil ykkur ósköp vel að þetta sé óþolandi !! - Við sem erum kattareigendur
eigum að sjálfsögðu að leggja okkar að mörkum t.d. með því að hafa ekki
kettina okkar á vergangi og það er óþarfi að láta köttinn valsa út og inn eins
og honum sýnist það er vel hægt að hafa kettina inni á nóttunni og þegar við
erum að heimann.

Köttum leiðist gjarnan og sækja oft þá inn á aðra þegar eigandinn er ekki viðlátinn.

Ég er viss um að margir taki undir með mér !!

Að lokum minni ég samt þá á sem kvarta hvað hæðst undan óvelkomnum
heimsóknum katta - Kettir eru frjáls dýr - Kattareigendum ber ekki skylda skv.
lögum að loka þá inni eða hafa þá í bandi.

Við reynum að taka tillit til allra fram að vissu marki !!