Ég skal segja þér ég og bróðir minn hötuðum hann bæði í einu. ég og hann hötuðum hann vegna þess að hann kom inní líf okkar og mamma var búin að lofa að vera ekki með neinum í allavegana ár eftir skilnaðinn en viti menn hún byrjaði með honum 3. mánuðum eftir skilnaðinn og hann var fluttur inn um jólin(vegna þess hann var í námi úti en hann kunni ekki dösku og gafst upp).

Sko hann gerir þetta ekki alltaf. Hann kastar honum og svoleiðis en hann segir alltaf að kötturinn meiddi sig ekki eða svoleiðis, hann heldur greinilega að kötturinn hafi ekki tilfiningar. Ég reyni að vera með köttinn sem mest en hann hefur breyst svo mikið að það er ekki hægt að vera með hann vegna þess að kærasti mömmu er ekki nóu góður við hann. Þegar ég er hjá pabba reynir mamma allavegana að bjarga kettinum frá þessu en það er varla hægt hann gerir hvað sem hann vill. Þegar hann verður reiður reynir hann að koma sökinni á annann. Eins og þegar hjólinu hans var stolið kenndi hann mér um og sagði mér að kíkja út í garð og sjá það. Ég þoli þetta ekki lengur hann hefur nú farið yfir strikið á sumu. En það er margt sem hann reynir að koma sökinni á að það er ekki hægt að segja allt. En kötturinn er allavegana heill og ég bjargaði lífi hans næstum ef hann hafði farið á sófaborðið hefði eitthvað gerst.

En skott þú er 25 og sjálfráða meðan ég er á 13 ári og má nánast ekkert gera. Hugsaðu um það. Það er ekki eins að vera sjalfráða og ósjálfráða. Þú hlítur að vita það það er ekki hægt að gera neitt nánast þegar maður er ósjálfráða

Audda