Áhrif Jazz á klassík eru oft nokkuð óljós en þau liggja aðallega í hljómaganginum, jazzinn vandi hlustendur við óvenjulega hljóma og gerði tónskáldum kleift að nota brattari hljómagang. Ekki það að Beethoven hafi verið kominn útí allsvakalega hluti í síðustu strengjakvartettunum og Wagner og síðar seinni vínarskólinn hafi verið komnir útí undarlegustu hljómfræði, en Jazzinn gerði óvenjulega hljóma einhvern veginn eðlilega, en áður voru þessir hljómar alltaf notaðir með mjög dramatískum hætti.

Mörg ljúfustu verk Debussy eru gott dæmi um þessi áhrif og þú kemst ekki hjá því að heyra þau hlustir þú á Francis Poulenc.